1. Εσύ το κομενόχρονον και το καταραμένον, κρύον νερόν γιατί ‘κι ξύντς σην κάρδα μ’ το καμένον.
2. Τ’ ομάτα σ’, άμον θάλασσα, νασάν που κολυμπάει, ατού σ’ άσπρα τα κύματα και σην εγάπην πάει.
3. Γουρμπάν σ’ ομάτα σ’ τ’ έμορφα ώθεν τερούν γελούνε, ατά ομάζ τριαντάφυλλα, Μάρτη κι Απρίλ ντ’ ανθούνε.
4. Όντες ελέπω σε γιαβρί μ’ και τ’ομάτα ανοίουν, αούτα τα ψηλά ραχιά, έρχουντανε και σείουν.
5. Είδα τ’ ομάτα σ’ είδ’ ατά, είδ’ ατά δακρωμένα, φοούμε γιαμ’ εντώκε σε, η μάνα σ’ για τ’ εμένα.
6. Τρώω τ’ ομάτα σ’ τρώα ’τα, μαύρα κι άμον σταφύλια,φίλεμαν ΄κι χορτάεται, ατού σε σα τα χείλια.
7. Σα ράχια ράχια λάσκουμε, σύντροφος το μαχαίρι μ’, άρμα φυσέκια πίσταυρα και το ρεβόλ σο χέρι μ’.
8. Π’ επέθαναν εγλίτωσαν, που ζουν πα θα ποθάνε, αούτ’ ο κόσμον ψεύτικον, του κάκου ειν’ ντ’ εφτάμε.
9. Κόψον τα πέντε δάχτυλα μ’ και με το μαχαιρόπο σ’, βάλε και φύλαξον ατά, αυκά α σο σπαρελόπο σ’.
10. Χάραξεν η ανατολή, σκίαξαν τα ραχία, άλλο ΄κι είδα, μα το Θεόν, αΐκα άσπρα ψύα.
11. Σα χείλια σ’ έεις το γιατρικόν, πουλί μ’ θα φαρμακούμαι για δώς με έναν φίλεμαν, να λαρούμαι και σκούμαι.
12. Απές σο τουλουμόπο μου, πουλόπο μ’ να εχώρνες, τα γιορτινά τα λώματα σ’, καθημερνά θ’ εφόρνες.
13. Ο ουρανόν ελείβωσεν, ερχίνεσε να βρέχει, ατά τ’ ομάταπου ελέπ’, πουθέν δουλείαν ΄κι έχει.
14. Στεφανομένον είδα σε, α σην αυλιά σ’ εξέβες, την ψη μ’ σα δύο έσκισες, πέραν-περού εδέβες.
15. Τ’ εσόν εγάπ τρανόν έτον κι ατώρα ΄κι κανείται, άμον του Θεού το νερόν, ντ’ εχτέθεν και τελείται.
16. Η αμαρτία ΄κι εν’ τ’ εμόν, το κρίμαν ΄κι εν’ τ’ εσόνι, η ψη μ’ πολλά θελ’ την εγάπ’, το χώμαν το νερόνι.
17. Ο πρόσωπόσι σ’ θάνατος, τ’ ομάτα σ’ τογραεύνε,το στέσιμο σ’ κι η καλατσή σ’, τον άνθρωπον μαεύνε.
18. Τερώ σε απές σο πρόσωπο σ’, τ’ ομάτα σ’ τσαρτιλίζνε, καλοτερώ απές σ’ οβόν κι α σην σεβντάν υλίζνε.
19. Ομάτα κι οματόφρειδα, ομάτα άμον ελέας, ερούξα κι αραεύ’ ατά, σου πούλι τα φωλέας.
20. Κορτσόπον εγροικώ ατό, ντο πολλάν αγαπάς με, απ’ αφκακές κι από μακρά, τερείς και ΄κι χορτάεις με.
21. Η μαχαλά σ’ πολλά κακόν, τον ξένον ΄κι μονάζνε, ανθρώπς εσέγκα για τ’ εμέν, τα στράτασι μ’ να οράζνε.
22. Αρνί μ’ απές σην αύλια σου, εγώ εσιμποδεία,ερούξα έμναι κουρατάν και σον γιατρόν επήα.
23. Αφκ’ α σο παραθυρόπο σ’, τραωδώ και συρίζω, εσύ αφκά ΄κι κατηβαίντς, καίουμαι και βρουλίζω.
24. Πουλί μ’ απές σο καρδόπο σ’, αρ’ έεις μαύρον ελέαν, εκεί απές θα κονεύω, φραντάλα μ’, την φωλέα μ’.
25. Εφώταξεν ο πρόσωπο σ’, άμον ντο παιρ’ ο ήλιον,άμον ντο έρται η άνοιξη, άμον ντ΄ανθεί το φύλλον.
26. Πολλά έχω να λέγ’ ατό, σα χείλια μ’ ειν’ γραμμένα, θα κάθουμε και λέγ’ ατά, ατού απ’ έναν έναν.
27. Έλα να ποδεδίζω σε, έλα να ποδεδείς με,σ’εγκάλιοπό μ’,ετράνινες κι ατώρα ΄κι εγνωρείς με.
28. Τσιτσέκια και τριαντάφυλλα, όλια του παραδείσι, τοπλάεψέν’ ατ’ ο Θεόν κι εποίκεν το κορμίσι.
29. Άνθρωπον ΄κι εχωλίασαν, πουλί μ’ τ’ εσά τα χείλια, τοντσεχέλ’ και τον άτσαλην, εμάθιζαν ακίλια.
30. Η λάλιά μ’ σον ουρανόν, πουλί μ’ παρακαλώ σε, ια φτύσον τον διάβολο σ’ και ελα ν’ ας φιλώ σε.
31. Η λάλιά μ’ σον ουρανόν, Θεέ μ’ παρακαλώ σε, μη καίεις αούτο το μιλέτ’, υμνώ και προσκυνώ σε.
32. Αναθεμά, αναθεμά, διπλάν αναθεμά σε, σην ψη σ’ ελιγωθύμανα κι εσύ έλεες κοιμάσαι .
33. Αναθεμά το διάταγμαν και την στράταν ντο δείξ’ με, πουλί μ’ θα έρτ’ ένας καιρός, θ’ αραεύς ‘κι θα βρείξ’ με.
34. Άμον τ’αρνί μ’ ΄κι εβρίεται, σ’όλιον την οικουμένη, εγώ ΄κι εχώρτασ’ απ’ ατό κι ατό πα απ’εμένι.
35. Είδα τ’ομάτα σ’, είδ’ ατά, τσ’ εγάπς καμένον είσαι, γουρμπάν σο σπιτ’ π’ εμπέντς κ’ εβγέντς, και σην νοτάν ντο κοίσαι.
36. Α σα χείλια διατάγματα, το έναν να εκράνες, αέτς ΄κι θα ογράευες, αέτς ΄κι θ’ επαθάνες.
37. Ατό το τουλουμόπο σου, ντο καλατσεύ’ και λέει με, αναμέν’ με να ποθάνω, να κάθεται και κλαίει με.
38. Πας’ ΄κι ’σαι πολλάν έμορφος, για πολλά τσαλιμλείσα, το στούδι σ’ αγαπίεται, μικρέσα μ’, τριγωνίτσα μ’.
39. Ψηλόν, λεγνόν και έμορφον, τα δόντια θ’ είν’ αραία, ση μασκαρίαν ΄κι επορεί, χολιάσκεται βαρέα.
40. Τη γαβαλί σ’ το παίξιμον, τη δαχτυλί σ’ ο χτύπον, εσέγκανέ με ση σεβντάν κι εγώ ακόμα μικρίκον.
41. Και νε Χριστέ πατέρα μου, νε Παναΐα μάνα, αούτο τσ’ εγάπς την πελιάν, πώς να ’ποίνα κι εχάνα.
42. Και με το τουλουμόπο μου, σον Άδ’ θα κατηβαίνω, εκεί παραπονέματα, έναν βράδον ΄κι μένω.
43. Αέτς εθέλνα κι έπαθα, αέτς θέλω να είμαι, με τον φέγγον να λάσκουμε, με τον ήλιον να κοίμαι.
44. Τα στράτας ντ’ επορπάναμε, εΐνον τον καιρόνι, έρται και διαβαίν’ άνοιξη και χορτάρ ΄κι φυτρώνει.
45. Θα πάω σ’ έναν έρημον, σ’ έναν ησύσχον τόπον, ώθεν ΄κι κελαηδεί πουλίν, ώθεν ΄κι πάει λαλόπον.
46. Καπίκιοϊ και Λιβερά, σον κώδικαν γραμμένα, και τ’ άλλα τα περίχωρα, πιτίν πιτίν χαμένα.
47. Όλιον τον κόσμον θα κουρτώ, την θάλασσαν θα πίνω, και μ’ έναν αναστέναγμαν, του ηλ’ το φως θα σβήνω.
48. Εγώ είμ’ α σο Καπίκιοϊ, έναν παλαλομένον, τρώω, πίνω και λάσκουμαι και πάντα χαρεμένον.
49. Ανοίξη σ’ τριαντάφυλλον, παρχαρί μανουσάκι, μίαν εγάπη σ’ εν γλυκίν και μίαν εν φαρμάκι.
50. Θα αρχινώ τα παλαιά, ντ’ εποίνα κι απ’ ανάρχης, ατά δεσπότς ΄κι συγχωρά, ούτε και Πατριάρχης.
51. Ε ουρανέ παράκλητε, κατήβα ’κα και κρίσον, εμέν και το σαρίν τ’ αρνί μ’, σ’ έναν μερέαν ποίσον.
52. Ερούξα και ετσάκωσα τη κεμεντζές τ’ ωτία, θα έρχουμε και ΄κι επορώ εν’ νύχτα και σκωτία.
53. Γουρπάν ‘ις παρχαρί τσιτσάκ και Παναΐας δάκρα, η μύρα σ’ ΄κι χορτάεται, ευωδίας ΄κι χάται.
54. Εκατό δράμια βούτορον και πενήντα δράμια μελ’, το γλυκίν το φίλεμαν εν’ απάν σο μεσημέρ’.
55. Όντες φορείς και αναλάεις και πας σην εκκλησίαν, γουρπάν να ίνουμαι ντ’ εφτάς, την γονατοκλησίαν.
56. Κεμεντζετσή για ίσαξον, τη κεμεντζές τ’ ωτία, κορ’ έλαν ας ευρίουμες, την νύχτα ση σκοτία.
57. Μομόερος θα ίνουμε και με τα κοδωνόπα, θα λάσκουμε μεσανυχτί και γνεφίζω κορτσόπα.
58. Οι μομοέρ’ εξεύανε τα Φώτα, τ’ Α-Γιαννή, ναϊλλοί την μαυρομάναν ‘ατ’, εμάς που ΄κι θα δει.
59. Ολ’ αγαπούνε τον αράπ’, εγώ τον κοτζαμάνον, την νύφεν την πεντάμορφον, θα τρώει ατέν ο χάρον.
60. Μομόερος θα ίνουμαι, σην αύλια σ’ θα χορεύω, η μάνα σ’ αν ΄κι δείσε ΄μεν, θα πέρω σεν και φεύω.
61. Τα κάλαντα οι μομοέρ’, τα Φώτα οι ποπάδες, νασάν εκείνεν την μάναν, που εχ’ έμορφους νυφάδες.
62. Παρχάρ’ ας έεις τα μάραντα σ’,ας έεις τα μανουσάκια σ’, ας έεις τα κρύα τα νερά σ’, τ’ έμορφα τα τσιτσάκια σ’.
63. Κρύον νερόν του παρχαρί κι εγώ είμαι διψασμένον, τσ’ εγάπς εγκάλιαν εύκερον κι εγώ είμαι νυσταγμένον.
64. Άλλο ΄κι πάω σον παρχάρ’, άλλο ΄κι παρχαρεύω, άλλο ΄κι λέω και γελώ, άλλο ΄κι μασκαρεύω.
65. Πουλόπο μ’ εροθύμεσα, τ’ ομάτα σ’ να ελέπω, πας ΄κι ειν’ τ’ ομάτα σ’ μαναχόν, το πόι σ’όλιο να ‘λέπω.
66. Κόρη παρχαροπούλα είσαι, ρομάνα σ’ θεγατέρα, εσέν π’ ελέπ’ την Κερεκή, ΄κι πάει ους τη Δευτέρα.
67. Εξέβ’ απάν και σον παρχάρ’, τραωδώ και συρίζω, η νουσαλού μ’ πα ΄κι εν εκεί, κλόσκουμ’ οπίς γυρίζω.
68. Ρομάνες πάτε σον παρχάρ’, καλά δουλείας ποίστεν, όντες τρώτε τ’ ανθόγαλα, το μερτικό μ’ αφήστεν.
69. Ρομάνα τρώει τ’ ανθόγαλα, την μαντζίραν, το στίπον, φτερία στρών και κοίται κα, κοιμάται ‘λαφρόν ύπνον.
70. Αναθεμά σας έρημα, αναθεμά σας ξένα, σ’ ομάτα μ’ ετσουρούεψαν, μαντήλια μεταξένια.
71. Αναθεμά και τα μακρά, ώθεν ΄κι πάει λαλίαν, τ’ ομάτα μ’ εσκοτείνεψαν, α σην αρωθυμίαν.
72. Κάποτε κρούω σο ρακίν και σα παλαλοτάι, ατώρα το μικρόν τ’ αρνί μ’, ας έξερα ντ’ εφτάει.
73. Εγώ αγαπώ κι ατό αγαπά κι μάνα θε ΄κι θέλει, φαρμάκωσον την μάνα σου, καντζία με το μέλι.
74. Αδά σον κατακέφαλον, λιθάρια θα κυλίζω κι ατού σα μέσα σ’ τα λεγνά, τα χέρια μ’ θα τυλίζω.
75. Μικρίκα ντο τερείτε με, τσεχέλκα ντο γελάτε, σεβντάν ντο εν ΄κι ξέρετεν, ακόμαν ΄κι εγροικάτε.
76. ΄Κι θέλω να χολιάσκουμαι, πουλόπο μ’ να φουμίζω, θέλω πάντα να τραγωδώ και να χελιδωνίζω.
77. Μη κλαίς αρνί μ’, μη κλαίς πουλί μ’,χαλάουνταν τ’ ομάτα σ’, γράψον γραμμόπον στείλον με, μελάν ποίσον τα δάκρα σ’.
78. Κοιμέθ’ αρνί μ’, κοιμέθ’ πουλί μ’,έπαρ’ τσ’ αυγής τον ύπνον, τράνινον και θα παίρω σε, είσ’ ακόμα μικρίκον.
79. Έλα να ποδεδίζω σε, μετ’ εμέν έλα, έλα, σα μέσα σ’ να τυλίουμε, εσύ τέρ’ μεν και γέλα.
80. Πέει μ’ ατό πουλί μ’, πέει μ’ ατό, απ’ ώθεν εχωλιάστες, κι άλλο εμέν ΄κι εκαλάτσεψες, κι άλλο εμέν ΄κι εγκαλιάστες.
81. Αναθεμά σε αφώτιστον, κουτάβ’ πιπιλομάτκον, τεμόν το ψόπον έκαψεν, το πόστι σ’ το αράπκον.
82. Αναθεμά σε αφώτιστον, την ψη μ’ τρως και τελείται, το κοματόπον ντ’ επέμνεν, έμπρα α σην πόρτα σ’ κείται.
83. Αναθεμά σε αφώτιστον, παστάμ’ το Θεό σ’ ΄κι έεισι, η κάρδια μ’ καίεται, βρουλίζ’ κι εσύ πέραν ’κες βρέχει.
84. Αναθεμά σε αφώτιστον, αγρέλαφον χρονιάρκον, σ’ ορμάνια θα ταράουμαι, άμον τ’ ανοίξη σ’ άρκον.
85. Έλα να ποδεδίζω σε, μανουσακί σκουντούλαν, όντες πονεί το κάρδοπο μ’, για γρίβωσον ση βρούλα μ’.
86. Εμέν που θα κατηγορεί και θα περιφρονά με, εμέν κανείς κορίτσ’ μη δει, κανείς γαμπρόν μ’ εφτάει με.
87. Ξενητεμένον ψυόπον μου, μήλον τ’ αυγής κομένον, απ’ εξ’ κόκκινον, ζελευτόν κι απ’ οπές σαπεμένον.
88. Να σύρω και να χπάνω σε, να χάσε απ’ άκρη σ’ άκρη, άλλο σον κόσμον να μη ρουζ, για ξενητία δάκρυ.
89. Μα το τσιγάρον ντο κρατώ, μα τον καπνόν το φύλλον, και μα την καπνοσάκουλα μ’, εγώ εσέν ΄κι αφήνω.
90. Εμέναν εκαντούρεψες, αλλού τερείς την τύχη σ’, μαύρα πουλόπα κελαηδούν, το ψυόπο μ’ απ’ οπίσις.
2. Τ’ ομάτα σ’, άμον θάλασσα, νασάν που κολυμπάει, ατού σ’ άσπρα τα κύματα και σην εγάπην πάει.
3. Γουρμπάν σ’ ομάτα σ’ τ’ έμορφα ώθεν τερούν γελούνε, ατά ομάζ τριαντάφυλλα, Μάρτη κι Απρίλ ντ’ ανθούνε.
4. Όντες ελέπω σε γιαβρί μ’ και τ’ομάτα ανοίουν, αούτα τα ψηλά ραχιά, έρχουντανε και σείουν.
5. Είδα τ’ ομάτα σ’ είδ’ ατά, είδ’ ατά δακρωμένα, φοούμε γιαμ’ εντώκε σε, η μάνα σ’ για τ’ εμένα.
6. Τρώω τ’ ομάτα σ’ τρώα ’τα, μαύρα κι άμον σταφύλια,φίλεμαν ΄κι χορτάεται, ατού σε σα τα χείλια.
7. Σα ράχια ράχια λάσκουμε, σύντροφος το μαχαίρι μ’, άρμα φυσέκια πίσταυρα και το ρεβόλ σο χέρι μ’.
8. Π’ επέθαναν εγλίτωσαν, που ζουν πα θα ποθάνε, αούτ’ ο κόσμον ψεύτικον, του κάκου ειν’ ντ’ εφτάμε.
9. Κόψον τα πέντε δάχτυλα μ’ και με το μαχαιρόπο σ’, βάλε και φύλαξον ατά, αυκά α σο σπαρελόπο σ’.
10. Χάραξεν η ανατολή, σκίαξαν τα ραχία, άλλο ΄κι είδα, μα το Θεόν, αΐκα άσπρα ψύα.
11. Σα χείλια σ’ έεις το γιατρικόν, πουλί μ’ θα φαρμακούμαι για δώς με έναν φίλεμαν, να λαρούμαι και σκούμαι.
12. Απές σο τουλουμόπο μου, πουλόπο μ’ να εχώρνες, τα γιορτινά τα λώματα σ’, καθημερνά θ’ εφόρνες.
13. Ο ουρανόν ελείβωσεν, ερχίνεσε να βρέχει, ατά τ’ ομάταπου ελέπ’, πουθέν δουλείαν ΄κι έχει.
14. Στεφανομένον είδα σε, α σην αυλιά σ’ εξέβες, την ψη μ’ σα δύο έσκισες, πέραν-περού εδέβες.
15. Τ’ εσόν εγάπ τρανόν έτον κι ατώρα ΄κι κανείται, άμον του Θεού το νερόν, ντ’ εχτέθεν και τελείται.
16. Η αμαρτία ΄κι εν’ τ’ εμόν, το κρίμαν ΄κι εν’ τ’ εσόνι, η ψη μ’ πολλά θελ’ την εγάπ’, το χώμαν το νερόνι.
17. Ο πρόσωπόσι σ’ θάνατος, τ’ ομάτα σ’ τογραεύνε,το στέσιμο σ’ κι η καλατσή σ’, τον άνθρωπον μαεύνε.
18. Τερώ σε απές σο πρόσωπο σ’, τ’ ομάτα σ’ τσαρτιλίζνε, καλοτερώ απές σ’ οβόν κι α σην σεβντάν υλίζνε.
19. Ομάτα κι οματόφρειδα, ομάτα άμον ελέας, ερούξα κι αραεύ’ ατά, σου πούλι τα φωλέας.
20. Κορτσόπον εγροικώ ατό, ντο πολλάν αγαπάς με, απ’ αφκακές κι από μακρά, τερείς και ΄κι χορτάεις με.
21. Η μαχαλά σ’ πολλά κακόν, τον ξένον ΄κι μονάζνε, ανθρώπς εσέγκα για τ’ εμέν, τα στράτασι μ’ να οράζνε.
22. Αρνί μ’ απές σην αύλια σου, εγώ εσιμποδεία,ερούξα έμναι κουρατάν και σον γιατρόν επήα.
23. Αφκ’ α σο παραθυρόπο σ’, τραωδώ και συρίζω, εσύ αφκά ΄κι κατηβαίντς, καίουμαι και βρουλίζω.
24. Πουλί μ’ απές σο καρδόπο σ’, αρ’ έεις μαύρον ελέαν, εκεί απές θα κονεύω, φραντάλα μ’, την φωλέα μ’.
25. Εφώταξεν ο πρόσωπο σ’, άμον ντο παιρ’ ο ήλιον,άμον ντο έρται η άνοιξη, άμον ντ΄ανθεί το φύλλον.
26. Πολλά έχω να λέγ’ ατό, σα χείλια μ’ ειν’ γραμμένα, θα κάθουμε και λέγ’ ατά, ατού απ’ έναν έναν.
27. Έλα να ποδεδίζω σε, έλα να ποδεδείς με,σ’εγκάλιοπό μ’,ετράνινες κι ατώρα ΄κι εγνωρείς με.
28. Τσιτσέκια και τριαντάφυλλα, όλια του παραδείσι, τοπλάεψέν’ ατ’ ο Θεόν κι εποίκεν το κορμίσι.
29. Άνθρωπον ΄κι εχωλίασαν, πουλί μ’ τ’ εσά τα χείλια, τοντσεχέλ’ και τον άτσαλην, εμάθιζαν ακίλια.
30. Η λάλιά μ’ σον ουρανόν, πουλί μ’ παρακαλώ σε, ια φτύσον τον διάβολο σ’ και ελα ν’ ας φιλώ σε.
31. Η λάλιά μ’ σον ουρανόν, Θεέ μ’ παρακαλώ σε, μη καίεις αούτο το μιλέτ’, υμνώ και προσκυνώ σε.
32. Αναθεμά, αναθεμά, διπλάν αναθεμά σε, σην ψη σ’ ελιγωθύμανα κι εσύ έλεες κοιμάσαι .
33. Αναθεμά το διάταγμαν και την στράταν ντο δείξ’ με, πουλί μ’ θα έρτ’ ένας καιρός, θ’ αραεύς ‘κι θα βρείξ’ με.
34. Άμον τ’αρνί μ’ ΄κι εβρίεται, σ’όλιον την οικουμένη, εγώ ΄κι εχώρτασ’ απ’ ατό κι ατό πα απ’εμένι.
35. Είδα τ’ομάτα σ’, είδ’ ατά, τσ’ εγάπς καμένον είσαι, γουρμπάν σο σπιτ’ π’ εμπέντς κ’ εβγέντς, και σην νοτάν ντο κοίσαι.
36. Α σα χείλια διατάγματα, το έναν να εκράνες, αέτς ΄κι θα ογράευες, αέτς ΄κι θ’ επαθάνες.
37. Ατό το τουλουμόπο σου, ντο καλατσεύ’ και λέει με, αναμέν’ με να ποθάνω, να κάθεται και κλαίει με.
38. Πας’ ΄κι ’σαι πολλάν έμορφος, για πολλά τσαλιμλείσα, το στούδι σ’ αγαπίεται, μικρέσα μ’, τριγωνίτσα μ’.
39. Ψηλόν, λεγνόν και έμορφον, τα δόντια θ’ είν’ αραία, ση μασκαρίαν ΄κι επορεί, χολιάσκεται βαρέα.
40. Τη γαβαλί σ’ το παίξιμον, τη δαχτυλί σ’ ο χτύπον, εσέγκανέ με ση σεβντάν κι εγώ ακόμα μικρίκον.
41. Και νε Χριστέ πατέρα μου, νε Παναΐα μάνα, αούτο τσ’ εγάπς την πελιάν, πώς να ’ποίνα κι εχάνα.
42. Και με το τουλουμόπο μου, σον Άδ’ θα κατηβαίνω, εκεί παραπονέματα, έναν βράδον ΄κι μένω.
43. Αέτς εθέλνα κι έπαθα, αέτς θέλω να είμαι, με τον φέγγον να λάσκουμε, με τον ήλιον να κοίμαι.
44. Τα στράτας ντ’ επορπάναμε, εΐνον τον καιρόνι, έρται και διαβαίν’ άνοιξη και χορτάρ ΄κι φυτρώνει.
45. Θα πάω σ’ έναν έρημον, σ’ έναν ησύσχον τόπον, ώθεν ΄κι κελαηδεί πουλίν, ώθεν ΄κι πάει λαλόπον.
46. Καπίκιοϊ και Λιβερά, σον κώδικαν γραμμένα, και τ’ άλλα τα περίχωρα, πιτίν πιτίν χαμένα.
47. Όλιον τον κόσμον θα κουρτώ, την θάλασσαν θα πίνω, και μ’ έναν αναστέναγμαν, του ηλ’ το φως θα σβήνω.
48. Εγώ είμ’ α σο Καπίκιοϊ, έναν παλαλομένον, τρώω, πίνω και λάσκουμαι και πάντα χαρεμένον.
49. Ανοίξη σ’ τριαντάφυλλον, παρχαρί μανουσάκι, μίαν εγάπη σ’ εν γλυκίν και μίαν εν φαρμάκι.
50. Θα αρχινώ τα παλαιά, ντ’ εποίνα κι απ’ ανάρχης, ατά δεσπότς ΄κι συγχωρά, ούτε και Πατριάρχης.
51. Ε ουρανέ παράκλητε, κατήβα ’κα και κρίσον, εμέν και το σαρίν τ’ αρνί μ’, σ’ έναν μερέαν ποίσον.
52. Ερούξα και ετσάκωσα τη κεμεντζές τ’ ωτία, θα έρχουμε και ΄κι επορώ εν’ νύχτα και σκωτία.
53. Γουρπάν ‘ις παρχαρί τσιτσάκ και Παναΐας δάκρα, η μύρα σ’ ΄κι χορτάεται, ευωδίας ΄κι χάται.
54. Εκατό δράμια βούτορον και πενήντα δράμια μελ’, το γλυκίν το φίλεμαν εν’ απάν σο μεσημέρ’.
55. Όντες φορείς και αναλάεις και πας σην εκκλησίαν, γουρπάν να ίνουμαι ντ’ εφτάς, την γονατοκλησίαν.
56. Κεμεντζετσή για ίσαξον, τη κεμεντζές τ’ ωτία, κορ’ έλαν ας ευρίουμες, την νύχτα ση σκοτία.
57. Μομόερος θα ίνουμε και με τα κοδωνόπα, θα λάσκουμε μεσανυχτί και γνεφίζω κορτσόπα.
58. Οι μομοέρ’ εξεύανε τα Φώτα, τ’ Α-Γιαννή, ναϊλλοί την μαυρομάναν ‘ατ’, εμάς που ΄κι θα δει.
59. Ολ’ αγαπούνε τον αράπ’, εγώ τον κοτζαμάνον, την νύφεν την πεντάμορφον, θα τρώει ατέν ο χάρον.
60. Μομόερος θα ίνουμαι, σην αύλια σ’ θα χορεύω, η μάνα σ’ αν ΄κι δείσε ΄μεν, θα πέρω σεν και φεύω.
61. Τα κάλαντα οι μομοέρ’, τα Φώτα οι ποπάδες, νασάν εκείνεν την μάναν, που εχ’ έμορφους νυφάδες.
62. Παρχάρ’ ας έεις τα μάραντα σ’,ας έεις τα μανουσάκια σ’, ας έεις τα κρύα τα νερά σ’, τ’ έμορφα τα τσιτσάκια σ’.
63. Κρύον νερόν του παρχαρί κι εγώ είμαι διψασμένον, τσ’ εγάπς εγκάλιαν εύκερον κι εγώ είμαι νυσταγμένον.
64. Άλλο ΄κι πάω σον παρχάρ’, άλλο ΄κι παρχαρεύω, άλλο ΄κι λέω και γελώ, άλλο ΄κι μασκαρεύω.
65. Πουλόπο μ’ εροθύμεσα, τ’ ομάτα σ’ να ελέπω, πας ΄κι ειν’ τ’ ομάτα σ’ μαναχόν, το πόι σ’όλιο να ‘λέπω.
66. Κόρη παρχαροπούλα είσαι, ρομάνα σ’ θεγατέρα, εσέν π’ ελέπ’ την Κερεκή, ΄κι πάει ους τη Δευτέρα.
67. Εξέβ’ απάν και σον παρχάρ’, τραωδώ και συρίζω, η νουσαλού μ’ πα ΄κι εν εκεί, κλόσκουμ’ οπίς γυρίζω.
68. Ρομάνες πάτε σον παρχάρ’, καλά δουλείας ποίστεν, όντες τρώτε τ’ ανθόγαλα, το μερτικό μ’ αφήστεν.
69. Ρομάνα τρώει τ’ ανθόγαλα, την μαντζίραν, το στίπον, φτερία στρών και κοίται κα, κοιμάται ‘λαφρόν ύπνον.
70. Αναθεμά σας έρημα, αναθεμά σας ξένα, σ’ ομάτα μ’ ετσουρούεψαν, μαντήλια μεταξένια.
71. Αναθεμά και τα μακρά, ώθεν ΄κι πάει λαλίαν, τ’ ομάτα μ’ εσκοτείνεψαν, α σην αρωθυμίαν.
72. Κάποτε κρούω σο ρακίν και σα παλαλοτάι, ατώρα το μικρόν τ’ αρνί μ’, ας έξερα ντ’ εφτάει.
73. Εγώ αγαπώ κι ατό αγαπά κι μάνα θε ΄κι θέλει, φαρμάκωσον την μάνα σου, καντζία με το μέλι.
74. Αδά σον κατακέφαλον, λιθάρια θα κυλίζω κι ατού σα μέσα σ’ τα λεγνά, τα χέρια μ’ θα τυλίζω.
75. Μικρίκα ντο τερείτε με, τσεχέλκα ντο γελάτε, σεβντάν ντο εν ΄κι ξέρετεν, ακόμαν ΄κι εγροικάτε.
76. ΄Κι θέλω να χολιάσκουμαι, πουλόπο μ’ να φουμίζω, θέλω πάντα να τραγωδώ και να χελιδωνίζω.
77. Μη κλαίς αρνί μ’, μη κλαίς πουλί μ’,χαλάουνταν τ’ ομάτα σ’, γράψον γραμμόπον στείλον με, μελάν ποίσον τα δάκρα σ’.
78. Κοιμέθ’ αρνί μ’, κοιμέθ’ πουλί μ’,έπαρ’ τσ’ αυγής τον ύπνον, τράνινον και θα παίρω σε, είσ’ ακόμα μικρίκον.
79. Έλα να ποδεδίζω σε, μετ’ εμέν έλα, έλα, σα μέσα σ’ να τυλίουμε, εσύ τέρ’ μεν και γέλα.
80. Πέει μ’ ατό πουλί μ’, πέει μ’ ατό, απ’ ώθεν εχωλιάστες, κι άλλο εμέν ΄κι εκαλάτσεψες, κι άλλο εμέν ΄κι εγκαλιάστες.
81. Αναθεμά σε αφώτιστον, κουτάβ’ πιπιλομάτκον, τεμόν το ψόπον έκαψεν, το πόστι σ’ το αράπκον.
82. Αναθεμά σε αφώτιστον, την ψη μ’ τρως και τελείται, το κοματόπον ντ’ επέμνεν, έμπρα α σην πόρτα σ’ κείται.
83. Αναθεμά σε αφώτιστον, παστάμ’ το Θεό σ’ ΄κι έεισι, η κάρδια μ’ καίεται, βρουλίζ’ κι εσύ πέραν ’κες βρέχει.
84. Αναθεμά σε αφώτιστον, αγρέλαφον χρονιάρκον, σ’ ορμάνια θα ταράουμαι, άμον τ’ ανοίξη σ’ άρκον.
85. Έλα να ποδεδίζω σε, μανουσακί σκουντούλαν, όντες πονεί το κάρδοπο μ’, για γρίβωσον ση βρούλα μ’.
86. Εμέν που θα κατηγορεί και θα περιφρονά με, εμέν κανείς κορίτσ’ μη δει, κανείς γαμπρόν μ’ εφτάει με.
87. Ξενητεμένον ψυόπον μου, μήλον τ’ αυγής κομένον, απ’ εξ’ κόκκινον, ζελευτόν κι απ’ οπές σαπεμένον.
88. Να σύρω και να χπάνω σε, να χάσε απ’ άκρη σ’ άκρη, άλλο σον κόσμον να μη ρουζ, για ξενητία δάκρυ.
89. Μα το τσιγάρον ντο κρατώ, μα τον καπνόν το φύλλον, και μα την καπνοσάκουλα μ’, εγώ εσέν ΄κι αφήνω.
90. Εμέναν εκαντούρεψες, αλλού τερείς την τύχη σ’, μαύρα πουλόπα κελαηδούν, το ψυόπο μ’ απ’ οπίσις.